BK AC : goud & brons!
Ook dit jaar vond het Belgisch kampioenschap AC opnieuw plaats in het Koning Boudewijnstadion te Brussel. Het weekend van 2 en 3 augustus stond volledig in het teken van nationale titels, medailles, limieten en records. Het discuswerpen mocht doorgaan in het stadion, maar voor het kogelstoten werden we naar een bijterrein gestuurd, ergens weggestoken in een uithoek. Eerlijkheidshalve moeten we wel vermelden dat er een mooie, nieuwe stand aangelegd werd. Toch was er nauwelijks verbinding met het andere atletiekgebeuren: geen kampioenschapssfeer, amper toeschouwers. Enkel een handvol mensen zagen hoe Nafy Thiam een knap nieuw U20-record stootte in het kogelstoten.
Na de onterechte niet-selectie van Robbe voor het EKu20 zit de frustratie hoog. Het voelt alsof werpers systematisch over het hoofd worden gezien, ondanks het sterk gestegen niveau in alle werpdisciplines de afgelopen jaren (lees hieronder het relaas over het discuswerpen).
Tweedejaars juniore Silke De Lathauwer mocht als allereerste aan de bak. Ze opende met een mislukte worp van net boven de 30 meter, gevolgd door een nulworp. Alle druk lag dus op haar derde poging, waarin ze zich moest verzekeren van drie extra worpen. Silke toonde een sterk staaltje mentale weerbaarheid en wierp 40m57, ruim voldoende om door te mogen. In haar bijkomende pogingen kon ze zich jammer genoeg niet meer verbeteren, maar met een knappe 7de plaats mag ze absoluut tevreden terugblikken.
Na het discuswerpen bij de vrouwen trokken we meteen richting het kogelstoten bij de mannen, waar zonder twijfel een stukje geschiedenis geschreven werd. Is het ooit al voorgekomen dat vier atleten van dezelfde club in de finale (top 8) van een kampnummer stonden? In het kogelstoten gebeurde het…
Voor tweedejaars junior Robbe Van Hoorde was dit zijn allereerste BK AC. Hij zette meteen een mooie prestatie neer en eindigde 6de met 15m43. Daarmee bleef hij net senior Leander Casteels voor, die met 14m49 een degelijke opwarming neerzette voor het discuswerpen 😉 en uiteindelijk op de 7de plaats strandde.
Voor belofte Cédric Broeckaert verliepen de BK’s in het verleden vaak moeizaam, maar dit keer stond hij er wél. Super gefocust en vastberaden om te presteren, knalde hij naar 17m05, dicht bij zijn persoonlijk record, en pakte hij verdiend de BRONZEN medaille. Een fantastische beloning voor zijn inzet en doorzettingsvermogen.
Ook Andreas De Lathauwer kwam met duidelijke ambities naar dit kampioenschap. Na een teleurstellend EKu23 wilde hij iets rechtzetten. En of hij dat deed: met een worp van 18m23 pakte hij het GOUD, zijn 4de AC-titel (1x indoor, 3x outdoor). Een deugddoende overwinning na een moeilijk seizoen!
Uiteindelijk eindigden onze mannen op plaats 1, 3, 6 én 7! Wat een fantastische teamprestatie van onze “Big Boys”! Dit is de brandstof die een trainer nodig heeft om voluit te blijven gaan. Dergelijke resultaten laten frustratie plaatsmaken voor fierheid, en doen beseffen dat je beter focust op wat je zelf in de hand hebt, al de rest is ballast.
Ook in het discuswerpen werden de knappe prestaties doorgetrokken. Cédric, die al een tijd amper nog met de discus traint door een lichte elleboogblessure, liet toch een degelijke worp opmeten van 45m94. Helaas bleek dat nét niet voldoende voor een finaleplaats, hij eindigde als 9de.
Ondertussen zetten Andreas en Leander een sterke reeks neer, met stuk voor stuk verre worpen ruim boven de 50 meter. Leander knalde zijn discus naar een knappe 52m09, maar werd hiermee “slechts” 5de… ongezien in België! En het werd nóg spannender: Andreas stond lang op het podium, maar werd in de allerlaatste poging nog voorbijgestoken en eindigde uiteindelijk 4de met 54m46. Hoe nipt het was? Plaats 3 ging naar 54m55, en plaats 2 zelfs maar naar 54m75! Goud ging, voor de 15de keer op rij, naar Philip Milanov.
Met plaats 4, 5 en 9 opnieuw een bijzonder sterke teamprestatie. Proficiat mannen!
.




